LENTEKRIEBELS
Kinderen vroegen nooit om drag queens.
Kinderen vroegen nooit naar voornaamwoorden.
Kinderen vroegen nooit naar genderideologieën.
Kinderen vroegen om verstoppertje spelen, om knikkeren, om hun knuffel mee naar bed te nemen en om nog één verhaaltje voor het slapengaan. Kinderen vroegen om buitenspelen, om vies worden in de modder en om te ontdekken hoe de wereld werkt. Stap voor stap en elk kind op een eigen tempo. Ze vroegen niet om de last van volwassen onzekerheden, politieke agenda’s of de eindeloze obsessie met identiteit.
Het zijn de volwassenen die deze dingen aan kinderen vragen en vervolgens aan kinderen opdringen.
Het zijn de volwassenen die vinden dat kinderen ‘bewust’ moeten worden, alsof een zesjarige bezig is met genderidentiteit in plaats van welke kleur zijn nieuwe fiets moet krijgen?
Het zijn de volwassenen die vinden dat kleuters moeten leren over genderfluïditeit, terwijl ze nog niet eens het verschil tussen gisteren en morgen snappen.
Het zijn de volwassenen die het noodzakelijk achten om voorleesmiddagen met drag queens te organiseren, alsof prentenboeken niet meer boeiend genoeg zijn zonder veren, glitters en seksuele ondertonen?
Het zijn de volwassenen die vinden dat een kind niet gewoon ‘jongen’ of ‘meisje’ mag zijn zonder diepgaande reflectie over wat dat eigenlijk betekent.
Het zijn de volwassenen die hun eigen crisis projecteren op kinderen.
Het zijn de volwassenen die niet willen dat de realiteit voor een kind simpel blijft.
Het zijn de volwassenen die per se een complexe, woke handleiding willen schrijven.
Het zijn de volwassenen die blijkbaar vinden dat een kind niet meer gewoon kind mag zijn.
En als je daar iets van zegt?LENTEKRIEBELS
Dan ben jíj het probleem.
Dan ben jij intolerant.
Dan ben jij een haatzaaier.
Dan ben jij ouderwets.
Dan ben jij bekrompen.
Dan ben jij een gevaar voor de vooruitgang.
Want blijkbaar is het nu ‘progressief’ om kinderen mee te sleuren in een verwarrende warboel van ideologieën waar volwassenen zelf amper uitkomen.
Want blijkbaar moeten kinderen leren over seksualiteit en hoeven ze niet te weten hoe je fatsoenlijk je veters strikt.
Voor mij is één ding heel duidelijk: Dit is niet normaal. Nooit geweest. Zal het ook nooit worden.
Je gebruikt kinderen namelijk niet als pionnen in een sociaal experiment.
Je belast kinderen namelijk niet met vragen die ze zelf nooit zouden stellen.
Je vervangt kinderlijke onschuld niet door volwassen concepten die niets met de belevingswereld van een kind te maken hebben.
En nee, je zult me nooit op andere gedachten brengen.
Laat. De. Kinderen. Met. Rust.
