Mensen die doden, mensen die gedood worden. Mensen die lijden, mensen die anderen laten lijden. Soms uit haat, soms uit angst, soms uit blinde gehoorzaamheid aan een idee dat nooit het hunne was. Het is een cyclus die zich steeds herhaalt, verpakt in andere namen, andere gezichten, andere vlaggen. Maar de essentie blijft hetzelfde: bloed vloeit, pijn blijft achter en de geldmachine draait eindeloos en genadeloos door. Gevoed door macht, hebzucht en de honger naar controle. Zij die de oorlogen starten trekken aan de touwtjes, sturen wapens, schuiven pionnen over het schaakbord. Zij zitten veilig, ver weg van de gruwelen die ze veroorzaken.
Hoe is het mogelijk dat de ene mens een ander het recht op leven ontneemt? Hoe komt het dat sommigen zichzelf boven een ander stellen, met een wapen in de hand of met een besluit achter een bureau? De geschiedenis zou ons iets moeten leren, maar het lijkt eerder een draaiboek te zijn geworden voor steeds nieuwe tragedies.
En wij ‘gewone’ mensen? Wij mogen toekijken. Wij mogen betalen. Met belastinggeld, met vrijheden die langzaam afbrokkelen, met levens die in statistieken veranderen. Wij krijgen verhalen voorgeschoteld die ons moeten overtuigen wie de slechterik is en wie de held. Wie het verdient om te sterven en wie een standbeeld krijgt. Maar wat als alles slechts een spel is? Een act op het wereldtoneel, geregisseerd door degenen die nooit zelf de prijs betalen? Wat als de rollen allang zijn verdeeld, de scenario’s geschreven en wij slechts toeschouwers zijn die tegen elkaar opgezet worden? Een spel waarin de waarheid zo vaak herschreven wordt, dat zeker het ‘gewone’ volk niet meer weet wat echt is?
Het is duivels wat er speelt. Maar nog duivelser is misschien wel hoe velen zich laten meeslepen in een narratief dat hen wijst op wie ze moeten haten, wie ze moeten vrezen, wie ze moeten opofferen. Hoe je het ook went of keert, hoe het ons mooi verpakt gepresenteerd wordt, oorlog is naar mijn idee nooit wat het lijkt. Achter elke vlag die wappert, achter elk schot dat gelost wordt, achter elke traan die valt, schuilt een agenda. En wie niet kijkt, niet vraagt, niet twijfelt, is de ideale pion in dit duistere spel.
Wie durft verder te kijken dan de opgelegde verontwaardiging, de zorgvuldig uitgekozen beelden, de gefilterde berichtgeving? Waar is de waarheid in een wereld waar alles gekleurd wordt door belangen, macht en manipulatie?
Zeg eens eerlijk… geloof jij nog in de ‘officiële’ versie van de ‘waarheid’?
